YVON PALAMOUR !
Siwazh, aet eo kuit Yvon!
Laret eo bet ur bochad traoù diwar e benn: talabarder meur, ebenour meur, hep disoñj en eus harpet ma zad evit rannoù telennoù keltiek hag a zo bet gwerzhet aman hag ahont.
Mez me n’em eus kavet kaner hengounel gwenedek ebet ken mat hag eñ: eñ a ouizie, pe a sante kentoc’h, en e vod da ganañ, petra eo gwir ijin sonerezh Breizh ha, perak nann, Keltia, hep bout un elfennour studiour ar muzik. Ha dreistholl ur sapre den.
Kenavo Yvon !
Hélas, Yvon est parti !
On a dit beaucoup de choses sur lui: grand sonneur de bombarde, grand ébèniste, sans oublier qu’il a aidé mon père pour des séries de harpes celtiques qui ont été vendues ici et là.
Mais moi je n’ai trouvé aucun chanteur vannetais traditionnel aussi bon: lui savait ou plutôt sentait , dans sa façon de chanter, ce qu’est le vrai génie de la musique bretonne, voire celtique. sans être un analyste et musicologue. Et surtout une sacrée personnalité.
Au revoir Yvon !